A to się stała niespodziewajka. Moja ulubiona terapeutka, pani
Kasia uszkodziła sobie rękę i nie może ze mną ćwiczyć. Mam teraz zajęcia
z inną panią. Pani Regina bardzo się stara, ale to nie ręce mojej
Katarzyny i trochę płaczę. Nasze pierwsze spotkania były kiepskie. Bardzo mi brakuje tamtych rąk, które to wiedzą o mnie
wszystko. Mam nadzieję, że do końca turnusu rączka wydobrzeje i będziemy
mogły razem jeszcze trochę ze mnie wycisnąć. A może to spotkanie z panią Reginą dobrze na mnie wpłynie? Każde kolejne nasze zajęcia są coraz bardziej owocne. Już mniej płaczę i nawet się rozluźniłam. Będzie dobrze!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz