Hana Nasza Kochana

Czy Wy też chodzicie nocami i zaglądacie do śpiących głów? Ja tak lubię robić. Gdy nikt się nie spodziewa, wtedy śmiało wchodzę z butami lub bez, dziarsko i bez pytania. Niedawno odwiedziłam babcię. Śniłam się babci J. Ktoś może powiedzieć: "Cóż w tym dziwnego, przecież śnimy codziennie?" Wiadomo, więc czasem i ja mogę się komuś przyśnić. Sęk w tym, że w tym śnie nie byłam siedząco-leżącą kłodą, lecz biegającą, zdrową pięciolatką. Już nie pierwszy raz byłam u babci we śnie. Ponoć bywam też z wizytą u drugiej babci. Babcie się telefonicznie zgdały i okazało się, że czasem je odwiedzam, gdy śpią. Babcia J coś mówiła o snach proroczych, ale przecież żadna z nich nie jest prorokiem. To zwykłe kochane babcie. Tak mi się wydaje, że to tylko senne marzenia, niestety. Może kiedyś zrobię kilka kroków, ale biegać, to raczej nie będę. Wszystkim się marzy, by stał się jakiś cud. Ciocia M, która ostatnio mnie odwiedziła, też bardzo chciałaby zobaczyć mnie choć przez chwilę, jako zwyczajną, zdrową dziewczynkę. Ciociu, nic prostszego, po prostu musisz mnie sobie wyśnić. We śnie mogę do Ciebie przybiec i opowiedzieć, co u mnie. Jak się czegoś bardzo, bardzo chce, to się to może stać. W snach się wszystko może zdarzyć. Gorzej na jawie. Tutaj już nie jest tak pięknie i kolorowo. Tutaj jest prawdziwe życie. Marzenia zostają w głowach i burzą codzienny porządek rzeczy. Jawa (ta przez małe "j"), tu gdzie mieszkam, wygląda całkiem inaczej. Warto jednak czasem pomarzyć, chociażby we śnie. Wtedy budzi się w nas nadzieja i przez chwilę świat wygląda inaczej. Przez chwilę...