Hana Nasza Kochana

Muszę przyznać, że mam fajny grafik. Przerwy, wtedy kiedy potrzeba, a i sam rozkład też nie najgorszy. Po basenie mam co prawda tylko pół godziny przerwy do następnych zajęć, ale się wyrabiamy, bo mama rozpytała suszarkę do włosów. Tym sposobem udaje się nam na czas przebrać i wysuszyć. Ciocia Kasia jest tak miła, że nam pożycza ów sprzęt, którego mama niestety zapomniała zabrać z domu. Zajęcia są fajne. Najpóźniej kończę o 15.30, ale mam po drodze kilka przerw, więc nie jest źle. Niestety, nie mam możliwości popołudniowych drzemek, bo o tej porze dnia jest tu dla mnie po prostu za głośno. Za to wieczorem bez najmniejszego problemu układam się do snu. Podoba mi się, krótko mówiąc. Mamie też, ale trochę narzeka, bo poprzednim razem miała fajną koleżankę (ja też) i było jakoś bardziej miło. Tym razem nie udało się nam kogoś tak przyjaznego namierzyć. Próbowaliśmy nasze stare, dobre znajome zwabić choć na tydzień (bo są jeszcze wolne miejsca), ale Lili choruje i się nie nadaje na wycisk. Może uda się jeszcze z kimś bliżej zaprzyjaźnić. Pożyjemy, zobaczymy. Pogoda się trochę poprawiła i uskuteczniamy spacery. Musimy jednak chyba zmienić kierunek, bo sąsiedzi pożyczali dziś od nas nitkę, żeby zawiesić grzyby do suszenia, które znaleźli w lesie. Zatem najbliższy spacer będzie w tamtym właśnie kierunku. A że to już jesień, to i w ośrodku można znaleźć jesienne aranże. Przeurocze grzybeńki znalezione w drodze (po zewnętrznej) z jadalni do pokoju:

Cdn...