Ufff, wreszcie ferie. Trochę odpocznę. Styczniowy maraton bardzo mnie zmęczył. Najgorzej jest rano, kiedy muszę wcześnie wstać i wieczorem,
gdy chciałabym już iść spać, a reszta rodzinki jeszcze rozrabia. W dzień
niestety już nie ucinam sobie słodkich drzemek. Jedynie w weekendy rano
mogę trochę dłużej pospać, póki reszta nie powstaje. Nie jest lekko.
Przez najbliższe dwa tygodnie będę mogła odespać zaległości. Nie
pamiętam, czy się już chwaliłam, ale raz w tygodniu wracam po zajęciach
do domu gminnym busem. Przyznam, że to nie to samo, co powroty z mamą.
Najgorsze jest to, że niełatwo jest mnie zainstalować w foteliku. Za
pierwszymi razami strasznie kiepsko mi się jechało, bo mnie źle przypinali
do fotelika. Dopiero po solidnym instruktażu mamy udało się jakoś
wygodnie usiąść. Na szczęście po zajęciach usadawia mnie w busie moja pani Asia i
mama jej zawsze rano przypomina co i jak. Wsiadanie do fotelika, niby taka
zwykła sprawa, ale nie w moim przypadku. Jak to mówią, jestem obwodowo
spastyczna, a centralnie wiotka. Znaczy to tyle, że ręce i nogi mam
bardzo mocno spięte, a plecy i głowa mi lecą do przodu. Niełatwo ogarnąć ciało w
takim układzie. Ani mi, ani komuś z boku. Mama, wiadomo, ma wprawę i
kiedy ona mnie sadza, to jestem wyprostowana. Przynajmniej na starcie.
Mam nadzieję, że z każdym kolejnym powrotem busem będzie coraz lepiej,
bo jadę całe półtorej godziny. Lubię jeździć, ale wygodnie.
Mimo, że ostatnie jazdy były nawet nie najgorsze, to po powrocie bywam
bardzo zmęczona. Niełatwe to życie. Myślę, że gdybym jeździła busem
codziennie, to wtedy bym się szybko przyzwyczaiła. Jednak póki co, zostajemy
przy takim układzie. Może od nowego roku szkolnego coś się zmieni. Na razie, mimo zmiany przewoźnika, nie ma na to widoków. No,
wystarczy już biadolenia. Trzeba się cieszyć z nadchodzącej laby. Muszę
się dobrze teraz wyspać i zbierać siły, by dalej dzielnie walczyć.
A walka się szykuje ostra. Przede mną wizyta u ortopedy w Otwocku. Aktualnie jestem w trakcie umawiania wizyty. W lutym ponownie będziemy się prosić o termin (na maj), bo jak na tę chwilę podobno na wcześniej miejsc brak. No więc, jak się uda zarejestrować, to będzie majowy maraton: ortopeda, botulina i turnus w szpitalu. Taki to piękny mam plan. Oby tylko terminy się nie nakładały. Z botuliną to nigdy nie wiadomo. Dzwonią zwykle tydzień wcześniej i się jedzie. Trzeba być do tego jeszcze zdrowym, bez katarów itp. Zatem trzymajmy się zdrowo. I oby do przodu...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz