Oglądacie pewnie Tv. Widzieliście, do czego są zdolne matki
niepełnosprawnych dzieci? Straszna sprawa. (Na dobrą sprawę i ja z mamą
tam powinnam być. Niestety manifestacje w moim obecnym stanie są
nieosiągalne). Przykro mi, kiedy na to patrzę. Żeby poprawić byt swoim
dzieciom, muszą się szarpać i krzyczeć. Czy to jest normalne, czy to
normalny kraj? To nie jest tak, że te panie tam wpadły i czegoś nagle
chcą. One walczą o zmiany od kilku lat. Po prostu miarka się przebrała.
Wyobrażacie sobie, jak może przeżyć matka z chorym dzieckiem przez
miesiąc za niespełna tysiąc złotych (przy dobrych układach), kiedy
trzeba z tego opłacić bieżące rachunki, kupić leki, jedzenie (nierzadko
specjalistyczne) i jeszcze zapewnić dziecku rehabilitację? Państwo daje
mi godzinę ćwiczeń w tygodniu. Gdybym ja była rehabilitowana raz w
tygodniu, to bym leżała i kwiczała. Dla mnie ćwiczenia, to nie zabawa z
piłką, tylko ciężka praca, która ma mi pomóc się usprawnić. To ból i
łzy, a nie fikołki na materacu. Muszę ćwiczyć, by być jak najbardziej
sprawna, żeby w przyszłości nie cierpieć z powodu przykurczów i krzywego
kręgosłupa. Państwo daje mamie 620 zlotych, od których naliczane są
składki emerytalno-rentowe. Wyobrażacie sobie jej świadczenia, kiedy
będzie już w wieku emerytalnym? Po wielu latach ciężkiej pracy z
niepełnosprawnym dzieckiem, pozostanie wbić zęby (o ile jeszcze będą) w
tynk lub powiesić sznurki na szyje (w naszym przypadku x2). Śmieszne to
to nie jest zbytnio, kiedy chodzi naprawdę o czyjeś życie. A tak w tym
przypadku jest. Może Was ta cała sytuacja złościć i wkurzać, ale to jest
walka w słusznej sprawie. Walka na wagę życia. Mojego życia też.
Dzisiaj o 18-tej kolejna batalia z premierem Donaldem. Okaże się, czy
będzie do dalszego żucia, czy może jednak do życia. Oby to się szybko i
dobrze skończyło.
Zobaczcie, co sie działo wczoraj: premier wśród rodziców .
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz